Görmesem de… Bilmesem de
Sadece içimde bir yerlerde hissettim seni
Ben varım ve umutlarımla yaşıyorum
Sen de varsın!
Biliyorum aynı gök kubbenin altında nefes alıyorsun
Ama kim bilir nerelerde?
Hangi yaban eldesin?

Ben gündüz
Hırçın dalgalarını kıyıya vuran denizim
Sen ise gecenin denize düşürdüğü yakamozlar gibi
Denizde yasayan ateş böceğimsin
Ancak ne ben erişebilirim geceye
Ne de sen kavuşabilirsin gündüze…

Birbirimizi hiç görmedik!
Ama bahane de değil, engel olmak da kimin haddine
Varlığını bilmek avutamaz deli yüreğimi
Bazen isyan ederim
Yakıp yıkarım ortalığı!
Sen de gece olarak başkaldırır özlersin
Söndürürsün gökteki tüm ışıkları
Hüzünler baş gösterir,
Şimşekler çakar ardı ardına yüreğimizde
Yıldırımlar iner ruhumuza
Gök gürültüsünü andırırken beynimizdeki düşünceler
Yağmur yüklü bulut oluruz bir anda
Gözyaşlarımızla sağanak halinde
Yağarız yeryüzüne gece demeden gündüz demeden…

Vazgeçemeyiz sevdamızdan
Ben gündüzüm, sende gecesin işte
Sonsuza dek birbirimizi göremeyecek olsak bile
Yakamozlar düşürürken denize benim için
Benden gitmiş olsan da
Senin sevdalı kıyılarına ben gelirim
Soyunurum yokluğunu anadan üryan
Giyerim varlığını üzerime…

Merak etme…
Gelirim uykularının derin ve sessiz anında
Varlığını bilmek bana yeter
Seni hiç görmesem de
Ellerini tutmasam da
Gözlerine bakmasam da
Sevdiğim kadın olarak kalacaksın bende…

/Gece ile gündüz gibi miyiz? Gece gündüze, gündüz geceye hasrettir/

Mustafa KARAAHMETOĞLU
26.10.2013/30.04.2015