Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm
(Güç ve kuvvet, sadece Yüce ve Büyük olan Allah’ın yardımıyla elde edilir)




Ne duaya hâcet var, ne âyete diyorsun
Hakk’tan umudu kesip kuldan mı bekliyorsun
İlimmiş tek güvencen, sen neler söylüyorsun
Derdi verirken Allah dehri emle kuşatmış
Arayıp bulun demiş, sen ne geveliyorsun
Rabb’in izni olmadan ilim kimi yaşatmış
Hâşâ, uyanman için sana fırsat yaratmış


Dünya imtihan yeri, mahlukat da seferi
Anmak istemesen de hayattayken makberi
Gün gelip sıyrılacak kemikle hemhâl deri
Bunu bilmezmiş gibi hakikatten sakınan
Akla mugayir kalpten var mı daha beteri
O hâlde sitem kime, nerde kaldı şadüman
Yanacağın kadar yan, kurulduğunda mizan


Sırat, gayya üstünden geçecekmiş unutma
Har içinde neylesin dile sürecek menba
Sonsuzluğa uzanan acı ise muamma
Tahayyülü mümkün mü içine girmeyince
Lâ havle ve lâ kuvve, her sözün bir dilemma
Melekler defterini sağından vermeyince
İdrak etsen ne fayda, cenneti görmeyince


Ki bazen umudunu kaybedip üzülen sen
Ve hatta zaman zaman ölür gibi olan sen
Hulâsa, günden güne eriyip süzülen sen
Peki ne duruyorsun şeytanın gözü avda
Güya, onun huyunu suyunu da bilen sen
Âsilik, adam boyu olmuş da aklı devde
Bâki sanma, devrildi devrilecek o gövde….



30/4/015/NÜS