gül kurusu yamacım
aksın kızıl kıyamet gelincikler
papatyalar yolunsun fellik fellik
yeter ki kan ağlamasın karanfiller


sis insin, duman dursun
dağlarına gönlümün
güneş vurmasın

yıkılsın koca çınar
devrilsin çam ormanı, ağlasın kızılağaç
yeter ki vaktinde ıhlamurlar çiçeğe dursun


bu derin fırtına yokuşunda
bir görünüp bir kaybolan kıvrımlarına
fal tutmasın kaybana çıkmayan yollarına


dün
yaşlı bir annenin gözlerinin feri gibi kaybolurken
zaman sayacı vurulsun
kül savrulsun

zor diyorsun öyle olsun
olsa da mürekkep zifir ifrazat
cepkenin umutlarla işlenmiş olsun...


ilk adımdan bu yana kaç adım attın
kaç kelime döküldü dudaklarından
kaç sefer mutlu attı nabzın

kim saydı
kaç kişi toprak oldu
kaç bebe doğdu ağladı
kaç anne karalar bağladı


hiç bir tohuma toprak kısır değildi
ki hiç bir şiir sadece şiir değildi..

bu gün
çaldığın ıslık
çarpar karşı dağlara
bir hasrete türkü olur yankılanır


mavi çocuk; mutluluk yarına derken
düşer belki gönlüne yarından daha erken...

yok
öyle
diyorsan
öyle olsun

yine de canın sağ olsun...