Sevgili (s.a.v) ,
özlemin candaki iklime hasretle giriftar oldu
yokluğunda pak yüreklere âhu giryân doldu
Sensizlikle üşüyen kalpler, kasvetle ram oldu
bahçemizdeki bağ, gönüldeki gülistan soldu
ve sevgili aşkın herdem yürekte taşıp doldu
Sevgili (s.a.v) ,
yokluğunda çürüdü, kurudu gönül aram oldu
gidişinde mevsimler üşüyüp, yapraklar soldu
Sensiz mevsimimiz herdem bahar olmaz oldu
ve sevgili, aşkınla ondört asırdır yetim soldu
Sana hasret dolu taze goncalar

Sevgili (s.a.v) ,
sırrına ufkunca mazhar olupta
yanmamak var mı söyle gönül hecem
Sidret’ül müntehâ’dan indiğinden beridir
nurun, âlemi sarmış gündüz ve gece
İnanışın, Bilallerden
bir yangın misâli aşk ile kalplere düşünce
Sana sılamız, sevdamız bir Safa bir Merve
aşkla çırpınıp durur yüreğimizin derinlerinde

Sevgili (s.a.v) ,
vuslatında
firkat yelinde mevsimler ram ile üşüyünce
Kâmer, ay, yıldız
cezbeye tutulur o nurlu yüzünü görünce
buhran oldu içimiz
Sensiz akmıyor, akmadı zaman mümince
Reel iklimler
benliğe teslim oldu ahir zaman vaktince
Sana sılamız, aşkımız
bizi büyüten anne, baba sevgisinden öte

Uğur Ali İmrân