Duydum ki mutsuzmuşsun gittiğin yerde
Seni bir çiçek gibi kopardılar yüreğimden
Hazin bir vedaya avuç açmıştı ellerim gel diyen duaya değil
Bak bir akşam güneşi gibi batıyorsun şimdi gözlerimden

Oysa bir annenin yavrusuna duyduğu şevkatle sevmiştim seni
Karşılıksızdı hislerim menfaat beklemiyordum
Şu buz tutmuş duvarların dili olsada anlatsa neler çektiğimi
Şu tahta masanın şu ateşi sönmüş ocağın

Ahh ahh... Sende pişmansın biliyorum
Oysa tek bir sözcük yeterdi sonsuz mutluluğa
Yol ayrımlarından ayrılmazdı yolumuz
Gitmezdik bilmediğimiz meçhul yollara
Duyuyorum ne yazık ki seninde sabahları zor ettiğini
Huzurlu bir güne göz açmadığını duyuyorum
Ne olurdu sevseydin sende biraz olsun ikimizi
Şimdi hem kendini yaktın hem de beni

Artık imkansız senle olacak güzel günler
Avutuyorum hep kendimi bir düş gördü diye gözlerim
Nasıl bir veda bu bu nasıl bir son bu nasıl bir gidiş
Yokmu hiçbir sözün tükendi mi kelimelerin

Yazık ki sarardı gençliğimiz bak artık yaprak döküyoruz
Sessiz bir vedaya mı yelken açtı gemimiz
Tüm sevmelerim sendin benim
Sende kullandım bütün sevişlerimi
Sana adanmıştı ömür dediğim
Yalnız sana göre çizdirmiştim kaderimi

Ne yazık ki hüzünlü bitişlerim oldun vedasız gitmelerim
Farkındayım görüyorum artık sende yorgunsun
Sen benim özlemim oldun bende senin pişmanlığın
Söyle şimdi hangi mevsimin yağmurusun

SEDAT KESİM