Sen rüzgarın mavi kızıydın,
Sevdiğim kadın.
Ben güneşin kızıl oğlu.
Ne çok sevişirdik dağların doruklarında,
Ne çok yağmura yakalanırdık,
Önce ıslanır,
Sonra güneşte kurulanırdık.
Ve belli belirsiz saatlerde uzanırdık içimizde akan nehirlere,
Bir yolculuk gibiydi seninle aşk.
Çiçek açan erik dalıydın sen,
Dudakların nisan.
Sen bana gök yüzü,
Sen bana mavi.
Sen bana umut,
Sen bana sevgili.
Ne çok çiçek açardın sen,
Ve ben memleket kokusunu saçlarında koklardım.
Uzun uzadıya severdim saçlarını,
Onlar gönlüme akan ırmaklardı.
Ne güzel şeydin sen,
Bir gün görmezsem özler,
Kısa saçlarını çekiştirirdim.
Tandır bacasından çıkan ekmek kokusu gibi,
Özledim kokunu.
Kor kor yanar özlemlerim her akşamları,
Bitmez bir sancıdır yokluğun.
Şimdi rüzgar bekliyorum,
Kokunu getirsin diye.
Yada hasrete yazılmış bir mektup.
İçinde tek satır,
’’Özledim’’ diye.____Ş.CyILMAZ/Şiir Baba/27.04.2015