melodisinde kalsaydım sesinizin
bıkmazdı aynı ritmleri duymaktan
masaldaki kızın yürüdükçe ayağının altında biterdi çimler
eşlik ederek o eşsiz notalara
sesinizde çıkardı gün ışığına
zamanın saltanatı


padişahın kızı sanırdım kendimi
değer verirdiniz gülümsememe bile
melek kanatları arardım
seni seviyorumların sonunda
güneş alırdı gökyüzümdeki yerini
hiç şaşırmazdı yönünü kuşlar
uçarlardı
düşler ülkesine


keşke yerinden uçmasaydı hayallerimiz
kalsaydı çocuk ellerimizdeki sevgi çiçeği ile
gürlemeseydi gök tam da güneş açmışken
koşsaydık ebem kuşağının altına
çıplak ve gölgesiz bir aşkla
bulsaydık duracağımız yeri
eliniz elimin üstünde


ne güzel sesiniz vardı
hafife almazdı aşkı
nar kızarır yarılırdı
ne zaman ıslıkla çalsam
çıkmaz sokak ağlardı mutluluktan
ilk yol ağzında
sana ulaşırdı şarkımız
dinlerdi bütün kasabalı


öyle dövdü ki yumuşak toprağımızı sert yağmurlar
dönüştük kaya parçasına
sesiniz göğe çekilmiş isa
kimbilir hangi cennette buluşuruz bir daha





27. 04. 2015 / Nazik Gülünay