Suda ki bir bambu gibi
Kendi sessizliğinin avazında
nazlı huzur, yüzsüz çile


Bir gürültüde nasılda sessizce akıp gider su
Öyle yumuşak, öyle saydam
huzurun yankılarını aramak dağ yüreklerde
ve çarpılmak taşlara...


Ellerimi tut, bak hangi şarkıyı duyacaksın
Siyah, sessiz, ıssızca haykıran
...

Vazgeçişler suda yürümek gibi
taş ayaklarla, bilirmisin?

Sesini üfle kulağıma ben olayım
...

Akşam olur kelimeler üşüşür su başlarına
İçlerinde sen olmazsın
dikenli sözler büyütürüm kendime
her gören kaçar benden
metal çiçeklerin seslerini duyarım
uzayıp giden bir çığlık olur yanılgılar cehennemine
Öylece avuturum sesleri bağrımda
terazi ateşinde pişirip kurarım soframı
Soframda sen olmazsın
bütün benler otururuz masaya
her tıkırtıyı sen zannedip uyuruz sonra
Korkarak... Evet korkarak...
yoksa seni sevdiğimi mi sandın sevgilim
...

Hadi gel, taştan kelebeğine
zamanım az...