Bir insan, aşkını nasıl görüyordur,
Kendi kalbi, içteki ayna sayılabilir,
Aşkı oluşturan ruhla, beyinle, anı,
Sevdanın temiz kollarına salabilir…

Gözlerini, büsbütün kapatıverirsin,
Nidan sur içinde, sur dışındaki can,
Geçtiğimiz dağ yolu, güne bakmaz,
Demek ki her aşk, eski - yeni lisan…

Örnek alınacak, birden fazla senaryo,
Maziler, dün geçmiş, hatan gelmiştir,
Kalbini ayaklar altına alıp çiğnese de,
Sesinin gıkı çıkmaz, çünkü sevmiştir...

Aşk gelişmesine öncülük ettiyse beni,
Ruh artık kaideleriyle yaşar, yaşarda,
Sevgi, şefkat, sevinç-heyecanın iç te,
Aşk bilincine varış sürecinde taşarda…

Ne ektin onu biçersin, eser senindir,
Bu düşünce aşkı yüceler, evrenselde,
Nitelik taşıyıp, yüzeysellikten çıksan,
Yine de, canın perişan, bu belgeselde…

Siyah gecelere nihayet verecek odur,
Sona ersin dersin bu yaprak dökümü,
Kim muvaffak olabilmiş, kim? Elinden,
Mütalaasız devam eder, ciğer sökümü…

Sürekli yenilgilerle çökmeye başlarsın,
Çöküntüyü durdurmak için ne gerekli,
Kara-hava kuvveti kaç asker gönderir,
Ne etsen yenilmez, düşman, çelik yelekli…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
21.04..2015

(Şiirlerim hiçbir kişiye hitap edilmeden, şiir atol yemde üretilmektedir..)