Saçlarımla sakalım birbirine karışmış
Bir duvarın dibinde oturmuş içiyorsam
Bin bir teselli diye şişelere sarılıp
Olduğum yerde sızıp kendimden geçiyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabım bile belli diyorlar bak serseri

Bazen bank’ın üstünde bir ağaç gölgesinde
Üzerimde gazete kıvrılıp yatıyorsam
Yaşamaya mecbursam cefanın bölgesinde
Eski bir sandal gibi su almış batıyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabım bile belli diyorlar bak serseri

Hıçkırığa karışmış dilimdeki tek hece
Sokaklarda şarkılar söyleyip geziyorsam
Karanlığım ışımaz bitmiyor zifir gece
İsyanım hat safhada canımdan beziyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabım bile belli diyorlar bak serseri.

Üstümde gömlek eski ceketim yırtık sökük
Mevsim kış kar yağıyor bedenimse üşüyor
Sığındığım yerlerse virane yıkık dökük
Uzandığım umutlar tutamadan düşüyor.
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabım bile belli diyorlar bak serseri.

Ben hiç istemezmiyim bir evim barkım olsun
Gönlümde huzur, neş’e, ağzımda biraz tadım
Yarınıma bu günden azıcık farkım olsun
Lakin çıkmış dokuza inmez sekize adım
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabım bile belli diyorlar bak serseri.

Hüseyin ZARAR