alacaklı kelimeler kapımda
istiyorlar ruhunu kalemlerin
kabzediverecek can çekişen şevkini

yağmur yağdırdıkça beynin otağına
sarkmış pencerelerden cümle kelam
dil sürç etmekten hüküm giymişte
onca yükü sırtlanmış çaresiz kalem

yazdıkça yanmış yandıkça yazmiş
her kelamda kabrinden bir kürek kazmış
gömmüş harflerini kefenleyipte
gönlünün metruk mezarlarına

tükenmiş.. adı tükenmeze çıksada
karalamakla geçmiş ömrü ağarmayınca
yazgıları yazdıkça dökülmüş kelam
adı çıksada yorulmus tükenmiş kalem

akıtmış mürekkep mavisi kanını
kağıtlar ıslanmış vurdukca kalem
fırtına koparmış her inkisarda
düşünmemiş bir kere ne der el-âlem

dağlara dokunsa ateş kusarmış
lavları vav yapar gönle koyarmış
lakin kağıt kıskanırmış sevdiğini
bembeyaz çarşaflar açarmış her gece

böyle başlamış aşkları
gecenin gözü önünde yaşanmış hepsi
gezindikçe kalem sevdiğinin bağrında
ne dert kalıyormuş kâğıtta ne gam ne tasa

velhasıl kelam
aşkın adı kalem
yazdıkça yaşıyor, yaşadıkça yazıyor insan..