E~r~i~m~i~ş ~karlar ~dediler ~
Yürür gümüş renginde yürür~gözlerime
Coşkusunu haykıramadım doya doya
En hoyrat sesimle
Baharı bu bahar


Gurbette özlem hırkasına bürünmüşüm
Aynalarda uzayan yalnızlığım bir "elif gibi.

Yüreğim kor dur benim ,
Yüzüm küldür benim

Memleketim gelirsem ,
Gözlerimden tanır mısın ?
Kimliğim cüzdanımda tozlanmış benim

Aynadaki yüzümde hep soluk
Dizlerimde güneşsizlik ağrısı gezer
Sılamda ürkek bir güvercin tüner gözlerimde


Tutturdum kör düğümle yüreğimin derinliklerine

Kıramadım ayağımdaki prangaları
Açamadım kuşların kilitli kafeslerini
Duyamadım özgür kanat seslerini
Gözlerim dalamadı göğün maviliklerine
Algılarımı düzenleyen aynalarda hep sis var


Gurbette yağmura ilikli yerler ve gökler
Saçlarını her gece ay ışığında toplar nehir
Main nehri kadar yorgunum .

Gurbette ; mutluluk ve aşk şiirleri yazan şairler ölmüş dediler

Şairi ölmüş bir memleket umursamaz/ki bizi
Her yeni güne kasvetle başladığım bu yüzden

Dökülür katreler bilinç altımın çağlayanlarından
Kar içinde büyüyen bir kardelen olurum
Özlemim benzer denize hasret martılara
Atsaydım hüzünleri yazılsaydı kaderim sil yeni baştan

Doğsaydım yeni doğan bir çocuk gibi bu baharda bahar gibi ........../



nur