En dar hücreden izliyorum seni.
Tozbulutlar akıyor odama.
Yalnızlığımı duvara resmediyorum
Benden sonra gelen yalnız kalmasın diye.
Şiirler yazıyorum mahpus duvarlarına.
Bilsin kendisinden öncekini.
Günlerimin nasıl geçtiğini.
Yalnızlığımı kiminle paylaştığımı.
Kalabalıkların arasında var olmak niye ki?
Kendi şehrim de sen ve ben varken.
Kime ihtiyaç duyayım ki?

En dar hücreden izliyorum seni.
Gardiyan Ahmet’e seni anlatıyorum.
Anlattıkça sana susuyorum.
Susadıkça anlatıyorum.
Yani anlayacağın bu nehir kurumak bilmiyor.
Çoştukça çoşuyor.

En dar hücreden izliyorum seni.
Karanlık çöküyor gözlerime.
Ellerin karanlıkta yok oluyor ansızın.
Gidiyor benden; tebessümün, sıcaklığın, gözlerin..
Gözlerin demişken,
Benden başkası bakmasın onlara!

Gidiyorsun...
Geride bırak gözlerini...
Geride bırak hayallerimi...