hüzün
anlamını kaybetti bugün benim için
adına acı koydum duyduklarımın
bir yürek yangını ki tarifi imkansız
bir depremin en derin sarsıntısı yüreğimde
nefes tükenir gider; bedeni ceset olur ya insanın
geride acı bırakır
kendisi bilemez
geride kalanlar gözyaşı döker
yıkılır ruhları; bitmiş bedenlerinin üstüne
hıçkırıklar acıları sadece katlar ruhunda
hüzün
anlamını kaybeder
adına acı denilir artık; giden sevdiğinin ardından
bir duman misali uçuşur hatıraları
anlamı daha bir derin vurur gözpınarlarına
eskimiş, sararmış resimler canlanır gibi olur
tarifi imkansız özlemler belirir
kirpiklerinde sallanan damlalara
sırılsıklam yanakları üşür ya insanın
alev alev titreşir hatıralar
kan çanağına dönmüş gözbebeklerinde
yaşanmışlıkların sızısı gezinir teninde
hüzün
bir bıçak kesiği olup keser dününü hayatından
bir rüzgarın nağmelerinde titreştirmek istersin
veyahut bir kuşun kanadından düşsün
avuçlarımda sıcaklığını koklayayım dersin babanın
soğumuş bir ceset kalır gözlerinin önünde
derin mi derin okyanusun dibinde yalnızlığı yaşarsın
uçsuz bucaksız gökyüzü sana dar gelir
çaresizliğin en pespaye acısını yaşarken benliğin
yapacak bir şeyinin olmamasına hayıflanır
ve
insan olmanın acısını duyarsın ötelerden
giden gitmiştir; son nefesine eşlik ederek dostum
geriye sadece anılar kalır
bir de
kendi son nefesine kadar devam edecek hayatın....


Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON