Bizde trafolara, kedi, köpek giremez!
Kapısında tığ gibi bozkurtlarımız vardır!
Uzandığımız yere, öyle her güç eremez!
Yiğitlerin yüreği hem de mangal kadardır...

Bir trafo düşünün, şalteri açık durur…
Yezit bir kedi girer, doğru şaltere vurur!
Derken vazife biter, kedi yanar kavrulur!
Onun da eti yenmez, elbette ki murdardır...

Bir tek köyün sanmayın, Türkiye’nin ceryanı...
Meclisten tutun hem de memleketin her yanı;
"Ah bu kediler yok mu? " Hükumetin beyanı!
Ne efsunlu yönetim, tüm yaptıkları sırdır...

Sizin sözlerinize bizim karnımız toktur!
Doğru söze ne denir, "dilin kemiği yoktur! "
Ama öyle diller var, soldurduğu pek çoktur!
Bunu anlamanız zor, söylerim ama ardır...

Derlerdi ki eskiler; "ürmeyi bilmeyen it,
En olmaz bir havada, sürüye getirir kurt! "
İtler telef olmadan nasıl temizlenir yurt?
Zararın neresinden dönülürse o kardır...

Atar ortaya bir laf, tatsan it bile yemez!
Birçoğu bilir lakin bir söz bile diyemez...
Açılan hasarları devlet de ödeyemez!
Oyun bilmez gelinin elbette "yeri dardır..."

Yoksa eğer kalplerde zerre kadar şenaat!
Milleti aydınlatmak elbette zor zanaat...
Kalmamışsa ruhunda insaf, vicdan, kanaat!
Fazla söze ne hacet, elbet ahiri nardır...

Antalya-2015/04

Halil Şakir Taşçıoğlu