Kapıdan kapıya dolaştırırlar,
Kucaklayan anan var olmayınca.
Aslanla çakalı dalaştırırlar,
Öz baban özünden bir gülmeyince!

Yetim diye zorla açarlar yara,
Hırsız kardeş çalar isteyen göre,
Eşe itaatmiş uygunsuz töre,
Arkana bir dostun sur gelmeyince!

Dokuz çocuk doğar yarısı sakat,
Acı hayat yaşa kalırsa takat,
İftira duyunca çakarlar tokat,
Çenesiz dudağım sır salmayınca.

Bir tek namuslusu kalmamış köyün,
Mideme et girmez yılda tek öğün,
Sesin duyan olmaz istersen dövün,
Allah’a inanan yar kalmayınca.

Köpekler yaşamaz hazır çileyi.
Hepsi son sistemden bilir hileyi.
Doğru tartan olmaz bir kez kileyi.
Gözyaşlı geceye nur dolmayınca!

Yirmi yıldır görmez; bilmezdi dayı,
Bunları görünce utanır ayı.
Çek çekebilirsen kalbine yayı.
Dinmez sancıların yer almayınca.

Dünya hırsı örtmüş; bürümüş gözü,
Dinleyecek varsa göstersin yüzü.
Dursunî yerinde söyler her sözü.
Mahlûk utandıran ser ölmeyince.

Dursun Yeşil –2008