Gitme,
Gidersen; gittiklerinle bırakırım seni.
Bilirsin beni,
Senide diğerleri gibi...
Ne ardından yaş dökerim,
Ne sızını sızıma yük ederim.
Tüm acılarınla bırakırım seni...
Gitme,
Gidersen, nefes olup dolmam; tövbe, bir daha ciğerine,
Umut olmam gülüşüne,
Çığlık olmam sessizliğine,
Hayal olmam kapayınca gözlerine…
Ortağı olmam hiçbir yaşanmışın,
Ve de yaşanacakların.
Öylece bırakırım seni...
Ne kanayan yüreğini sararım,
Ne de düş olurum düşlerine,
Kabus olur çökerim;
Kahkahalar ortasında bir anda gülüşüne.
Ne olduğunu bile anlamadan,
Dolar yaş gözüne.
Islak ıslak bırakırım seni...
Gitme,
Gidersen karanlık olur tüm aydınlıklar,
Güneş terkeder, ay gelmez olur,
Karanlıkta düşman saydırırlar beni,
Verirler eline kanlı hançeri,
Katil ederler seni.
Kanlanır ellerin; kirlenirsin,
Lekelenir masumiyetin.
Gel etme, güçsüzüm;
Gücüm yetmez bunları temizlemeye...
Gitme,
Gidersen aklın yusuf olur,
Düşürürler derin kuyuya.
Ruhunu zindan ederler ömrüne,
Zindandakinden beter olursun...
Bir gün olsun gelmem görüşüne,
Aydınlık olmam koğuşuna.
Tesbih olsam ne olur avuçlarında;
Çektiğin ben olmam,
Saydığın gün olmam.
Volta olsam ne olur adımlarında;
Ezdiğin yer olmam,
Bastığın toprak.
Öylece bırakırım seni kuyu ortasında...
Gitme,
Gidersen yoksul kalırsın yokluğumda,
Çırılçıplak kalırsın, aklının düştüğü kuyularda.
Başını koyacak dizin,
Üstünü örtecek bir elin olmaz.
Üşürsün,
Diken olur tüylerin,
Tel tel batar gönlüne, kanarsın.
Saranın olmaz...
Gitme,
Gidersen; yanar olur tüm anıların yüreğinde,
Hayallerin köz olur zihninde…
Ve yaşanmış ne varsa;
Hepsi bir bir tütecek gözlerinde!
Kendi tütsünde yakacaksın, kendini;
Kendinde, yüreğinde, gözlerinde...
Bir damla yaş düşmeyecek;
İnan yanarken yeryüzüne...
Birde beni yakacaksın beni,
Yangını sönmeyecek küçücük yüreğinde...

Gürkan Bektaş - Erzurum / 2014