0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
737
Okunma
Sen gittinya,
Kalemim üşüdü;
Adını yazdığım satırlarda.
Harf harf titredik mısralarda.
Buz tuttu adım,
Adının yanıbaşında...
Sen gittinya,
Mısralar üşüdü;
Sana yazdığım mektuplarda.
Anlamadın beni!
Anlatamadım da, anlamayacaksın da;
Yanmadıkça satırlarımda...
Sen gittinya,
Gönlüm üşüdü;
Uğruna yaşatamadığım canımda,
Yaşayamadığım, tutunamadığım canında...
Şimdi ise; çıplak kaldı tenim,
Sanki kış ortasında, bir sabah ayazında...
Soğuktan yandı gülüşüm!
Yandı yandı söndü gülüşüm.
Sen güldüğüm zannedersin,
Ben üşürüm...
Gürkan Bektaş - Erzurum / 2014