Bak aklıma ne geldi, baharmıydı yazmıydı?
Sen gonca gül açarken, ben yaprak döküyordum,
Dalma öyle derine, zây olanlar azmıydı?
Sen ki neşe saçarken, ben hala çöküyordum

Kırkağaç Sokak var ya, ilk kez gördüğüm yerdi
Hayal kurup dururken, vakit vuslata erdi
Cahildim yanılmışım, dost zannettim her ferdi
Sen uzaktan gülerken, ben acı çekiyordum….

Yarama tuz basarken, alıştırdın bedeni
Daha yirmi yaşında, tanımadım ben beni
Unutmaya çalıştım, yanaktaki o beni
Sen zevk-ü sefadayken, ben öyle bakıyordum….

Tutmadı ki dikişim, hayatın terzisinde
Ben mi kumpasa geldim, oyunların hepsinde
Hadi beni ikram et, feleğe şuh tepsinde
Sen gönlünü eylerken, ben yırtık dikiyordum

Alışamam diyordum, senden uzak kalmaya
Değil sensiz yaşamak, düşe bile dalmaya
Uzattım ellerimi, senden selam almaya
Sen ateşten korkarken, ben ömür yakıyordum…

En kolayı isyan et, bağır çağır herkese
Ya iyi ya da kötü, dolacaktır her kese
Ne acı ki muhtacız, kalan şu son nefese
Sen havayı solurken, ben şimşek çakıyordum

Benden de veda artık, hayat attı çalımı
Rüzgâr esti bir kere, kırdı ömür dalımı
Gidiyorum ummana, hazırladım salımı
Sen kıyıdan bakarken, ben hızla akıyordum


OSMAN AVCI