gittiğini sanki kazımamışım içime
bir huysuzluktur gidiyor gönlümde
durmadan sana kızıyor
bana uzaktan yol gösterirken akıl
ona duygular eşlik ediyor
kapımı çalıyor özlemin


oysa yok hiç yüzünü göreceğim
farkın yok karşıki duvardan
resimsiz, donuk bakışlı
dışarı çıkamaz duygusuz tutsak
odamın çerçevesi
dört yanıma örülmüş


yeni düşler, gidişler hazırlarım kendime
fırsat kalmaz seni düşünmeye
sanırsın ki daha yaşlıdır gözüm
yollarına bakar, seni beklerim
hep son gidişinde kalmış aklım
inan ki, kırk yılda bir hatırlarım


bu güne rastladı seni düşünmem
birden dönmem eski bir sayfaya
eprimiş yüzler döküldü kırıntılardan
bir görünüp bir kayboldu suretin
bazen alay ederek baktın
bazen bir gül uzattın sevgime


belki seni özledim
bir yokuştan yukarı çıkarmanı
tutarak ellerimden
utangaç gülümsemeni
yok dediğin sevgini
hafif esintinin bile
dallarımı eğişini






26. 03. 2015 / Nazik Gülünay