Tut ellerimi s e v d i g i m
ben sadece sende böyle zaaflaşıyorum
Yalnız sende güçsüzleşip kırılıyor direncim
Ve en zayıf yanım sen oluyorsun
Tut ellerimi s e v d i g i m
Gözlerinde eriyorum
İlmik ilmik dolanıp
Kopuyorum saçlarına küsen uçlarından, tel tel
Degmeye dursun o kirpiklerin,bir kere nazarıma
Hüzünlerime savaş açan
O kılıçtan keskin
Aklımı esir alan
Can yarası, kirpiklerin
Kaybolurum karasında, dertlerimden...
Bilmeye dursun,sevdigimi
Vehmimde gardiyan yüzlü, aldırışsız düşüncelerin
Pusu kurar ellerin, ellerine
Unut diye ellerimi
Yüzünden bile gizler, hislerini
Aynalara küstürür, gözlerini
Avutur mu başka eller ellerimi
Ellerin dışında diner mi yüregim
Yalnız ellerin;
Kaderin yüregime sardıgı o ellerin.
Bilse yüreğin
Kırmaz mı o aynaları
Koparmaz mı,
imkansızlıgı cesaretlendiren,
Yollara demir parmaklıklar döşeyen,
Vuslata hasret bırakan
Şu kendini bilmez
Hatsiz,fütursuz
Ellerinde,düşüncelerini bogazlayan
Şu mesâfelerin parmaklıklarını
Kopartıp atmaz mı;
ellerin...
yüregin...

Tut ellerimi s e v d i g i m
Ben yalnız sende yitiyorum böyle
Eriyip kayboluyorum,bu düşüncelerde
Sıkışıyorum kelimelerin arasında
Sızıp kalıyorum satır köşelerinde
Sensizlik vurdukça hisligime
Donup kalıyor ellerim...
Yüregim...

Tut ellerimi s e v d i g i m
Tut!
Ellerimizi mahkum etmeden çaresizliğe
Yüreklerimizi esir etmeden mesafelere...
Geçip gitmeden birbirimizden öyle sessizce
Tut ellerimi, bırakma hiç sevdigim
Ellerinde gizledigin yara beredir,yüregin
Kıymetli ellerini uzat,sarsın ölesiye ellerim
Bırak! sızlayan yaralarını dindirsin yüreğim