incinmiş fincanda kahve
dalında çiçek
gökte kuşun kanadı
ve deftere yazılan tüm hatıralar bir defa
bu saatten sonra ne bana
ne sana ne de bir başkasına
hayır olmaz benden anla...

otobüsler hıncahınç dolu
herkes telaşında hayatın ve zamanın
benim hiç telaşım yok artık
ah ne kötü bu!



İstanbul’a gülüyorum
O bana ağlıyor
koskoca bir şehir ağlıyor
ve ben bilmiyorum nasıl susturacağımı
nasıl dindireceğimi gözyaşlarını



eylem sesleri yankılanıyor sokaklarında
bugün günlerden cumartesi anla!
bir sızının nasıl yazıldığını
merak ediyorsan gözyaşlarıyla kaldırımlara
durma koş sen de buraya



barikatlar, cop sesleri
ve linç eden söz taşlarıyla
dipçiğine uyanıyorum
kör bir sevdanın sağır sessizliğinde



sol yanım kanıyor
ve sol yanım anıyor keşmekeşlikleri
kehribarındayım sarının
turuncudan ödünç aldım tonlarını
kâh sararıyorum
kâh soluyorum bir kaldırım çiçeği gibi



bir sen vardı içimde büyüyen
bir sen vardı içimde ölen
ve bir ben vardı
büyüyemeden
büyüsünde yiten biz olmanın
boz bulanık z’amanın!











11:30/21.03.2015/Sev_tap