o eriyip giden zamanın ardında
yitirdiğim
karanlık renginde örtülen
yıldızlar kadar uzak sonsuz tükene benliğimdir
tanrım
benden alınan
tüm mihrapların yitik kutsallığıdır
songu duvarlarından kalan
bir ömür
tüm mevsimlerden silinmiş
ve tüm baharlardan ardıl kalan
tutsaklığımdır duvarlar

duvarlar
rengini unuttuğum zamanın
döngüsünde kalan
ganimetini alamadığım gençliğimdir orada
tanrım
nice yaşamların tükenip gittiği
gün ışınımından uzak
silik zamanların küfranlığıdır
o derin yitirilmişliğin gözlerinde
ve ruhlarımızı sarıp öldüren
karanlık çökümü duvarlardır
bizden gün görünümünü gizleyen


duvarlar
hep karanlık mahzenlerin karesinde
gördüğüm
hayallerin tutulduğu
ölü mevsimlerde kalan
yürek gömütü acıların hafifliğidir
tanrım
sindikçe üzerimize
utanılası gülüşlerinde
karamsı perdeler çizilir yüzlerimize
öylesine belirsiz,silik
ve karanlıktan öte
baharsız yaşamlardır sanki
duvarların ardında gizlenen

Şevket Tekin