Bir şimşekti düşen,
Evimizin üstüne oğul...
Yanıp kavrulmadıysam..!
Bir senin,
Birde Yiğit’imin sevgisiydi,
Beni yanmaktan,
Ve’de ayakta tutan...
Sizin sevginizden başka..!
Hiç bir köz, hiç bir kuvvet,
Yakamaz... yıkamazdı beni inan...

__ Sen yalvardın olmadı,
__ Ben yakardım duymadı,
__ Eline ayağına düşen gardaşımdı,
__ Onu’da dinlemedi... onu’da tınlamadı...
____ Yani..!
____ Yağmur olduk yağdık,
____ Rüzgar olduk estik,
____ Yinede bu yangını söndüremedik...

Amansız bir fırtınaydı,
Ocağımızı söndüren oğul...
İnadının., öfkesinin,
Poyrazlarına kapıldık.
Sen bir tarafa,
Yiğit’im öte tarafa..
Oysa..! üçümüz’de ateşlere itildik..
Toz olduk., duman olduk,
Kuru bir yaprak misali, savrulduk oğul...

__ Hadi ben suçluydum... eyvallah,
__ Billahi sen mahsum’dun... şahit’tir Allah,
__ Boynu bükülen, yüreği burkulan Yiğit’imdi,
__ Yinede acımadı... eyvah’ki.. ne eyvah...
____ Yani..!
____ Dağ olduk direndik,
____ Yaş olduk ilendik,
____ Yinede bu fırtınayı dindiremedik...

Bak..!
Bir daha ne şimşek,
Ne’de fırtına’lar es’miyecek oğul..
Çaksa’da şimşekler... kavuramayacak,
Es’sede poyrazlar... savuramayacak,

Çünkü..!
__ Ne ev kaldı, ne’de ocak,
__ Ne can kaldı yanacak,
__ Ne’de yaprak kaldı savrulacak,
__ Her şeyimize., oldu olacak...
____ Unutma’ki..!
____ Bir daha ne dönecek, ne’de sönecek,
____ Biz mazlum’ların "ahı" var’ya..!
____ Asla... asla zalim’lerde kalmıyacak oğul...

Cemal İNAN