Ölümüne sevmişti, daha ne yapsın kadın
Dövüp sövüp üzdünse, adamlıktan söz etme
Geldiği günden beri, hem hizmetçin hem dadın
Yetinmeyip ezdinse, adamlıktan söz etme.



Daha on beşindeydi, senle izdivaç yaptı
Çok isteyeni oldu, oysa hepsini tepti
Unutma ki bu kadın, sana taptı be taptı
Sevgisinden bezdinse, adamlıktan söz etme.



Canından üç can verdi, Neriman, Sinan, Kenan
Hiç bir sevenin yokken, oydu uğrunda yanan
Senin zulmünü yapmaz, ne ermeni, ne yunan
Taş kalbini bozdunsa, adamlıktan söz etme.



Namuslu bir kadındı, hiç şüphemiz olmadı
Yıllarca bu garibin, solgun yüzü gülmedi
Onca şiddete rağmen, sana karşı gelmedi
Doğrulara kızdınsa, adamlıktan söz etme.



Attın kapı dışarı, ellerine kına yak
Böyle rezil yaşamak, vallahi de sana hak
Onun bir suçu yoktu, anlı açık yüzü ak
İnsanlıktan yoz’dunsa, adamlıktan söz etme.



Onca zulmünden sonra, rahat uyuyor musun
Ettiği bedduayı, acep duyuyor musun
Eyvah çekip kendine, sövüp sayıyor musun
Yanlışını sezdinse, adamlıktan söz etme
Ayıbını çözdünse, adamlıktan söz etme.



Cemal İNAN
O8/O4/2018