Yağmurlu bir gün
Hava yine de ılık
Yağmur sabahtan beridir yağıyor
Şiddetini hiç artırmadan,
Usulca.
Canı sıkkın doğanın bugün
Canı sıkkın belki küresel ısınmaya
Belki nükleer çalışmalara
Sabahtan beri yağan yağmur
Düştü komşum elma ağacına
Üzerinde elma olmayan
Kırmızı ağaca...

Acıyorum sana küçük bulut
Hem küçücük
Hem de ölüm gibi kapkara olmak
Böyle bedbaht olmak
Biliyorum yağmur değil onlar
Gözyaşlarını döküyorsun sen
Elma ağacıma.
Dayıyorum merdiveni hayallerime
Dayıyorum sırtımı güneşli başlayacak yepyeni bir güne
Tırmanıyorum küçük kara buluta
Siliyorum gözyaşını
Siliyorum silgiyi kalem ile

Sildim sana yazdığım tüm şiirleri
Yırtmadım sildim
Kalemim ile karaladım
Yaptığım tüm hataları
Ağlattığım bütün kadınları
Ağlattığım bütün insanları
Hiç merdivenim olmadı aslında
Kara bulutları önemsediğim de yok
Ama yağmur gerçekten yağıyor
Gerçekten usulca.
En son uykudan uyandığımda
Gözlerimi açamadım
Göz kapaklarım siper oldu gözlerime
Korudu beni yatağımın dışındaki karanlıktan,
Fark etmese de esir ettiğini beni
Gözlerimin içindeki karanlığa.
Ben yine de acıdım göz kapaklarıma
Uykumun bekçileri onlar ne de olsa

Şimdi ise uykum yok
Yazıyorum işte
Para da kazandırmıyor yazmak
Bir şömine kadar olmasa da
Isıtıyor sevdiğimin içini yazdıklarım
Sonra bir baktım
O artık pahalı bir atkı takıyor
Ve bir çift eldiven
O küçücük
O hiç tutamadığım
O her gece boşluğa sıktığım yumruğumun hayal ettiği
Elleri
Ve bir çift eldiven
Sonra simsiyah gözleri
Ve benim göz kapaklarım
Keşke çalsam onun göz kapaklarını
Ve benimkiler ile değiştirsem
Göz kapaklarım sonsuza kadar
Gözlerine baksa
Göz kapakların gözlerime baksa
Bulutlar artık kırmızı olsa
Çatımda bir delik bulsa yağmur
Çatım akıtsa
Çatım aşk akıtsa
Altına uzansam
Ve uyusam ıslak ıslak

Uzun uzun yazdım yine
Ve yine ‘’seni seviyorum’’ diyemedim
Yine her şey göz kapaklarımda kalacak
Ellerin
Gözlerin
Yine uyanacağım özgürlüğe
Yine uyanacağım sensiz özgürlüğe
Esir özgürlüğe
Esarete
Esaret
Biraz cesaret
Ve sevdiğimi söylemek
Olmuyor...