Hiç sevmezdin karanlıkları, karanlıklar ardında kalmayı
Sen bir ışıktın;
Bulunduğun yeri aydınlatır, gönüllere nur saçardın
Şimdi ne diye gölgeler arkasına sığınmaktasın
Gündüz gördüğün renklerin yansıması
Gece siyah olur, beyaz olur yakamaz olur
Koyamazsın şanı şöhreti karanlığa, kaybolur

İkilem ruhumuzun bir parçasıdır,
Gitmek mi ?
Kalmak mı ?
Sevmek mi ?
Söylememek mi ?
İnanmak mı ?
Susmak mı ?
Haykırmak mı ?

Ne dersen de; bir yarın öte yanda, bir yarın bu yanda dır
Beyin bile iki taraflıdır
Haklı olduğun yerler çoktur
Bazen kanarsın allı yeşilli bir resme
Bazen aldanırsın bahar gelidi diye mevsime
Hala üşürsün Ağustos’un güneşinde

Yüregin acılara katlanarak kanar
Kanadı kırık kuşun havada ne işi var
Uçmak; hayatın bir parçasıda olsa
Kıvrılıp yatmak var güvendiğin dağlara
Dağlarda hayat var
Ovalarda hayat
Şehirler de de hayat
Hayat insanın her yanında var
Hayat; sinmişse karanlıklara
Işığın ne anlamı var

Öyle masallara, hikayeler konu olacak sözler değil bunlar
Basit bir hayalin şaşkını
Kanayan bir yüregin taşkını
İkincil baharın aşkını
Hayatın içimizdeki şavkını
Özlemlerin savaşını
Anlatmaktır kelimelerle
Belkide düz duvara toslamaktır kendimce

Oguz99