Ey yaşamak
Geçip duruyorsun kuzey rüzgarları eşliğinde.
Saçlarım yağmur kokmuyor artık
Zira mühim değil gözyaşlarım gülüşlerim
Savaşlarım.

Her solukta tekrar tekrar yenilmek yoruyor beni

Alıştım galiba alıştım şiire
Alıştım küfre
Alıştım ağlamalara
Îsyanlara
Ve elbetti ki
Ölmelere


Oysa kör topal ve yalnız olmak değilmidir
zaten
Şiir...

Beni bu Lanetle büyüttün ey Tanrım
Kaybetmek
Yenilmek
Ve ölememek

Rüzgara tükürüp
Islanan yüzüme bakıp
Ya rabbi şükür diyorum
Herşey yerli yerine oturuyor
Hiç bir şey tanıdık değil...

Kimsesizlikle oturup içiyorum
Zira şarabım
Olmasa oda kalkıp gider

El kadar yüreğe
Îki ölüm bir hayat
Ağlayan bir çocuk sığarmıydı
Sığdı
Öksüz Yetim hakkı yedi
Yetim Öksüze tekmeyi koydu.

Gün görmemiş küfürler biriktiriyorum
Sana
Ey yaşamak
Her yenilişte.

Mevsim zemheri
Yaş on
Mevsim zemheri
Yaş otuz iki
Zira mevsim burda hep zemheri...
Îşte
Yıllardır
Zemheriyle yoğrulan
Adam
Hazanı ilk bahar niyetine sahiplenir...

Yoruldum galiba
Herkes kadar herşey kadar değil
Herkesten herşeyden çok
Fonda
Üçüncü sınıf bir şarkı
Türkü dinlerdim ben eskiden
Bakmayın şimdiki halime.

Türkü dinleyenler
Daha erken ölürmüş onuda bildim
Îşte öldüm öleli
Türküyede küsüm ben...

Bu yüzden susum ben bu yüzden küsüm
Bu yüzden canımı yak(a)maz artık
Tenin ölümü.

Laf kalabalığından öteye gitmiyor
Artık
Sözlerim
Yaşıyorum yaşamasına
Ölüyorum ölmesine de
Gülüşüm bir kaç mezarlık ötede...

Harabeyim yorgunum yolsuzum suskunum
Rutubet kokan bi viraneden ötesi değilim
Sen
Ey hayat
Adın batsın
Sen ey ölüm
Adın batsın
Îsyanım inkarımdır unut beni artık
Üçüncü sayfa haberleri gibiyim

Ne sevilmek ne sevilmemek
Bu yaşayamamak...

Üşüyorum
An be an kan kaybından bir ölüm vakası
Olmak için
Şiirlerimle yarışıyorum...

Say ki dilsizim say ki körüm
Kötürümüm
Say ki hiç kimseyim
Yada dur
Sayma bil
Artık hiç kimseyim ey yaşamak
Kaybedeçeği tek şeyi nefesi olan
Gurursuzun tekiyim îşte.

Yansın şehir yansın sokak yansın ev
Yansın ten
Yanmak mevzu değil
Kül olamıyoruz
Hiç birimiz...

Sokağa çıkıyorum önce cami duvarına işiyor
Sonra
Müslüman mahallesinde salyangoz satıyor
Îlk meyhaneyi ibadete açıyorum.
Bazen bir yosma ile sevişe duruyorum
Bazen bir evsizle sohbete duruyorum
Öylesine...

Sonra kadınlar seviyorum hayaller kuruyorum
Çok seviyorum ey yaşamak anlıyormusun
Onları hepsini gözlerini saçlarını kokularını
Îbadet sayıyorum
Bileklerininden öpmeyi
Îşte bunlar hep küfre giriyor
Günaha giriyor
Sonra tekrar ölüyorum
El kadar yürek bunlara dayanmıyor artık...

Ki nasıl dayansın ki
Ölü büyümüş bir kalp
Îlk heyecanda tekliyor
Ki bir gün ten ölürse vasiyetimdir sana
Beni yaksınlar ey yaşamak
Et küle
Kül suya
Su toprağa karışmalı...…
Neyse çok uzadı bu şiir
Diyeceğim şu ki
Gücüm kalmadı
Bir kez daha dayanamaz ölmeye ruh
Çak bir kibrit yak tenimi
Al nefsi ey Yaşamak