yıldızlara nişan almış gibi gözlerin
Bassan tetige sanki yere ben düşeceğim

İki dudagının arasındayken imkansızın kolayı
Gel desen bana sanki herseyi unutacağım

Ah sevmeler canı çıkası ümit etmeler...

Uzakların yorgunluğunda kalırken
Sen, kendini bırakmalıydın rüzgarlara

Ruhunun biricik sevgilisi ince ve narin bedeninle birlikte...

Varlığına asılıp kuruyacaktı bütün korkularım
Zarlar hep altıya yatacaktı zaman koca ayaklarıyla
altıya basınca...

Avuçlarımızda alevlerin burgulu saçları gibi
Kıvır kıvır beli dönerken hayallerin...

Ateş böcekleri dağılacaktı yürek uçlarımızdan dışarı
Salkım saçak yırtılacaktı gece her yerinden

Hüzün bir akşamın kararan gözlerinden öperken
Bir vedanın ten/e son dokunuşunda ağladık

Neden... ?

Bir mevsimin sarı saçlarından çiçekler toplamak varken
Ve güneş yere gülüşlerini usulca bırakırken

Biz kuşların kanadında çocukluğumuzu ağırlayamadıysak eğer

Avuç içi saçmalar yüzünden....!

Her şey gibi yarısında kaldık hayatın
Oysa bir yerlerden başlamıştı büyümeye ümitler...

Bir bakışının burukluguna yattı kalkmaz hayaller
Sen zaman...mevsimlerden fırtına gibi gelir geçerken...

Bu defa helinleri düşürdü tüfekler yerinden
Sapanlar bozması gerekiyorken...

Ey nefret
Çelmedi deyil mi ayaklarını
senden başka her iyi niyete engel koyan terslikler...

Baksan ki şimdi geriye
bir ben kaldım bu şehirde... birde bozulmuş helinler...

Az kaldı birazdan dağlara kalkın buradan gidelim diyeceğim
Dalga dalga eteklerinde hayal kırıklıklarım yüzerken

Şu silah içlerinde bekleyen küçük ölüm toplarına

Ahım kalır benide öpmezseniz diyeceyim...

ELIF EDENHAUSER
6/03/2015