14
Yorum
16
Beğeni
0,0
Puan
1393
Okunma

azgın kamçısıyla rüzgar, dövüyorken bütün akasyaları
Üstümüzden geçer ninniler
gölgesinde altın karanlıkların uyurken bir çocuğun
Yorgun nefesi....
Horoz şekerleri, zıp zıp lar dönerken kendi başına
Laf kalabalığın da büyür saçmalıklar
İgri ağaca bile artık gülemez olmuşken çocuklar...
Sesin bir Çağlayan olup doldururken bütün ucurumları
Ben kaçacak özgür kentler arıyorum kendime...
Susan bir cocuktan daha büyük tehditler varmıdır
ona bakıyorum...
Bahaneler sıralıyorken kendini
Özrü kabahatindende büyük olan...
Sebepsiz göçmeler sarıyor memleketin mavisini
Ve kısa boylu sevimli çocukların gidişi diziliyor bir bir
Gökyüzünün bulutlarını doldururken bütün göz yaşları
Oysa sen uyurken bile
Ne çiçekler büyürdü kederinin baş ucunda ..
Dünya kokundan eksilirken
Sen, unutma...!
Bitmez umudunun yanına as gülüşlerini...
ELIF EDENHAUSER
4/03/2015