2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
910
Okunma
Güz yağmurları yağdıkça,
Hatırlatır seni bana.
Bütün hüzünlü ve
Yanık türküler,
Yankılanır kulaklarıma.
Senden başka,
Hiç kimse iyi gelmez,
Kanayan,eski yaralarıma.
Sen,
Hiç kimsenin iyi gelmediği yerden,
Sar,kanayan yaralarımı.
Kulaklarıma yankılanan türkülerde,
Yokluğun gelir aklıma.
Seni sensiz,
Beni sensiz yaşarım,
Sararıp,toprağa dökülen,
Sonbahar yapraklarında.
Sonbaharda Güneş nasıl ki,
Gizlenir gri bulutlar arkasında,
Benim de,gizlenir duygularım,
Hüzünlü anıların kuytularında.
Boynu bükük kalırım,
Yüreğimden gittiğin,
Benden ayrı olduğun için.
Her İlkbaharda yeşeren doğa,
Sonbaharda sararır,solar gider.
Benim içimdeki,Aşk denen gül bahçesi,
Yemyeşildir,çiçeklidir her dem,
Sen’se,"Gül yağı"sın,
O güllerden,damla damla süzülen.
Tuğal KÖSEMEN
5.0
100% (1)
Cevap Yaz