Ey Sevgili!

Her yer gece şimdi,
Saat gecenin bilmem kaçı, umurumda değil ama
Sensiz gecenin tadı bile kaçmışken
Aşık maşuk ile sarmaş dolaş bir haldeyken
O uzaktan seyre dalan mahur gözlerindeki
Nurefşan ışıltıyı yakalama adına
Bir kez daha kapını çalıp
Huzuruna geldim.

Ve sana
Gecenin o en tatlı nağmelerini
Yıldızların bile ahenkle birbirlerini
Aşkla, iştiyakla raks edişlerini yazmaktır niyetim
Fincanımda ise; uykumu bölmeye yarayan acı bir kahve
Gözlerimdeki; o bulanık yorgunluğu atmak derdim.
Parmaklarımda, nurdan halkalarla bezeli bir kalem
Üzerindeki mahmurluğu yenmek için.
Sayfanın rengi flu şimdi,
ne siyah ne de gri.

Ay; Ne Dolunay ne de Hilal,
Ay kendinden geçmiş bir ışık hüzmesi sanki
öyle bir şarkı mırıldanıyor ki
Sessiz çığlık atıyor yürekten,
Avazının çıktığı kadar nida eyliyor renginden
Bir baştan bir başa,
Tüm cihan susuyor
Sanki kâinat; ihtizaza geliyor
Yolcular şaşkın, kervan durdu bir anda
Sema’nın o ışıltısında sanki ay ikiye yarılacak
Bir mucize belki yeniden
Sana olan aşkımı, bir güvercin edasıyla
Kurup yuvasını kapının önüne
Oradan kalbine şakıyacak.

Göğsümü yardı bu gece melekler
Aşk ve muhabbetini yerleştirdi kalbime
Senden gayrı ne varsa geriye
El salladılar şimdi perde ötesinden
Edep ve hayâ ile maziye.
Şu anda ne yapıyorum biliyor musun?
Uzaktan göz kırpan yıldızlar gibi
Gönlümü arz ederken o mukaddes kâğıda
Bu şiiri gözyaşlarımla suluyorum.

Ve ey KITMİR! Uyan artık uykudan
Uyan ki artık hep O’nda yan
Mesafeler uzak olsa da
Bak gör ki sevgili şimdi yanı başında,
Bu hal ve duruma
Sen bari inan.


...................