Yıllar sonra aynı gün / aynı güneş,
yüzüme damlıyor mat fecri-ateş..

Sözcükler kayıp, hayaller imkansız,
genzimi yakar bir acı amansız...

Nedeni yok içimdeki çaresizliğin,
sebebi kutsal / boyun eğmişliğin..

Yinede kaçıyor avuçlarımdan zaman,
kendi ütopyamda yaşıyorum o zaman..

Faydalar imkansız / takvimler anlamsız,
dağılıyor duygularım apansız..

Yüreğimin atışı saatimin kurgusuna eş,
bakma.! ben yine aynı deli aynı serkeş..

Rüzgarın hızında geçmişe ait belgeler,
ateş böceğinin ışıltısında titrek gölgeler..

Titreyen gölgesini yalar, yanan mum,
mum gibi eriyerek bitecek sonum...

Bir terennümdür şimdi dudaklarımda,
gönlümü vuslata sürükleyen sevda..

Bir kor olur içimde kocaman güneş,
küllenir , alevlenir, yanar yavaş yavaş..

Rüzgarıyla tutuşup yandı kaçkere,
vuslat mı ? Galiba kaldı mahşere..!