Biri topluyor zamani,topuklarinda dikenler
Kolay degil göğsünde taşımak ilk baharları
Endişeler içinde kapisiz dualarin cigliklari
Güneş serilmiş yarinlara umarsiz
ölen,kalan aynı darağacinda
Yitik masallar unutulmuş hoş sohbetli
aksamlarda
Ve akşamlar şimdi...
siyaha boyali resmin yirtik bir kaç gün ışığından ibaret bir suriyet

Kelami topal bir kaos cümlesi içinde yaşam
Direnmek aptalca bir meziyet
Beklemek suskun ve endişe nin misafirliğinde
Kırılmış kalemi adaletin
topal bir erdemligin kör bir hoşgörünün tohumları kurudu toprakta
En riyakar olan aslan sofrasında baş koltukta

Ve sevmek her dilde ayni yalan
Refahı beklemek artık bir efsaneden ibaret
seni beklemekle ayni terazide
İki yani ayni zemheri ve aynı zifiri karanlık
Yürüyorlar hep beraber bıtkın nakaratları
Önü agir sisli her adim ayrı bir tuzak gibi
Artik beklemeyin hiç bir şairden müjdeler
yürüyorlar sadece yürümeleri gerektiği gibi...

Şerif Erdem Süner