Validem ağlama,gözlerinin içini öpeyim
Ağlama,hıçkırma kölen olayım
Maksadını ziyadesiyle aşmış bir zavallının sözleri üzmesin canını.
Seni bana koruyucu yapan Allah’a kurban olayım
Benim için ağlama
Annem ağlama,veremem ben hesabını seni verene.
Annem,hayatım,gönül sızım,dayanağım,varlığım,yokluğum
Ağlama
Yalvarırım ağlama.
Cennet kokan ayaklarının altını öpeyim ağlama.
O masum açık gözlerinden süzülen yaşlar boğar beni annem
Ağlarken titreyen dudaklarındaki fırtına yok eder,savurur beni annem.
Seni üzen kişi benim,ağlama annem.
Ağlaman beni nasıl da haram ediyor mutluluğa,gülmeye,yüzüne bakmaya.
Nasıl da kesiyor aydınlık gözlerimin ferini.
Nasıl da gazaplandırıyor Rabb’imi.
Nasıl da helak’e taşıyor bedenimi.
Ağlama annem ağlama
Yoksa bu aciz evladın,zavallı yavrun eriyecek,bitecek.
Ağlama annem yoksa gözlerim seni son kez, ağlarken görecek.
Lakin korkum yok olmak değil annem,sevgilim
Korkum seni yitirmek
Seni görememek ve seni kaybetmek.
Ağlama canımın canı,ruhumun ruhu,varlığımın varı,yüzümün nuru
Gördüğüm en güzel mahluk,ağlama.
Seni üzen ben,sen üzüldün diye kahroluyor
Ağlama,dileniyorum sana
Ağlama.
Dinsin gözlerinin yaşı,huzura kavuşsun benliğin
Aydınlatsın,sevindirsin,mutluluğu fark ettirsin şenliğin
İşte o zaman ölüm bana tatlı,ölüm bana helal,ölüm bana dost olur
Kalbim gezer,gezer ve gezer
Ama yine de döner dolaşır senin kalbini bulur..!

MEHMET EMİN ŞAHİN