Çember daralıyor Erva
Zihnimin çatışması başlıyor


Bulanık bir nehirin ortasına düşmüş gibi boğuluyor ruhum


Zırhsız
Savunmasız
Üryan bir gecenin koynuna s/aklanıyorum

Kızma ama
Kimsesizim birazda
Daralıyorum

"Kederine tekâmül et" diyorsun âmenna
Elimde değil Erva anlasana

Sol yanım her gece aynı kaygıya dökülürken
Sanki etim tırnağımdan sökülüyor

Unutulmuş mayın tarlasına benzedi yüreğim
Babamın toprağını karan bu ellerim
Annemin şefkatini arıyor

Dünyaya bu kadar pervasızken
Lisanımdaki bülbülleri susturdum bak sonunda

Sorular ahmaklaşıyor beynimde
"Lavinyaları çok sevdiğimdenmi kendimi bu kadar terkedişim Erva"

Bi zaman sonra
Canına susamış kelebekler görüyorum pervanelere meydan okuyan
Karıncaların susuzluğunu gideriyorum avuçlarımla
Uçurtmalar havalandırıyorum
Sek sek oynuyorum tren raylarında

Duraklıyor, aklımı yokluyorum

Bir İnşirah yerleşiyor ruhumun derinliklerine
Mesrur oluyorum sonra bi an
Uyan diyorum zihnime
Silkelen
Ayaklan
Dayan diyorum kalbime
İçi boş bu rüyadan uyan.


Yüreği Sürgün/Kevser Baysal
Köln