Sensizlik ülkesinde
Prangaya vurulmuş
Mahkumlar gibiyim
Şaşkınım
Sensizim
Çaresizim
Umutsuzum
Ve…YORGUNUM
Sen bunları bilmezsin
Bilemezsin amma,
Tam dört unvan’ım var
Gittin
Acıların şairi oldum
Sonra
Nöbetçi şairliğe terfi ettim
Senin nöbetini tuttum
Sen’li şiirler yazdım
Sen’li şiirler yorumladım
Uzunca bir süre
Böyle idare ettim
Ettim de gülüm
Haddini bilen şair
Modası geçti diyenler oldu
Takmadım,aldırmadım
Aldırmadım da
Yoruldum be gülüm
Kapkara,zift gibi
Gerçeklerim olmasına rağmen
Hala,
Boyalı düşler
Kuruyorum amma,
Gerçek öyle değil gülüm
Seni beklemekten
Yalnızlıktan
Sen’li şiirler yazmaktan
Şiirin peşinden gitmekten
Yoruldum be gülüm
Dile kolay
Tamı tamına
Otuz üç yıl olmuş
Sen ebediyete gideli
Ben,ŞAİR olalı
Tamı tamına
Otuz üç yıl olmuş
Dün bir dostum
Ne haber
YORGUN ŞAİR dedi
Donup kalıverdim
Olduğum yere
Ağzımı açıp da,
Bir kelime söyleyemedim
Demek ki belli oluyor
Yorgunluğum,bıkkınlığım
Dışa vurmaya başladı?
Şaştım kaldım gülüm
Şaştım kaldım bu işe
Acıların şairi
Nöbetçi şair
Modası geçmiş şair
Haddini bilen şair
Ve en nihayet,
YORGUN ŞAİR
Yoruldum,
Yorgunum gülüm
Seni beklemekten
Bir ölüye şiirler yazmaktan
Yalnızlıktan
Sevgisizlikten
İlgisizlikten
Aşksızlıktan
Yorgunum gülüm
Yorgunum,yorgunum