Biz,sevdik mi,
Deliler gibi severdik.
Aslı gibi,ölürcesine,
Kerem gibi,kavrulup yanarcasına.
Hangimizin,
Ayakları yerden kesilmezdi !
Sevdiğini görünce.
Hangimiz,
Kalbimiz elimizde !
Dolanmazdık ortalıkta.
Biz sevdik mi,
Adam gibi,er gibi,
Erkek gibi severdik.
Hangimizin kalbi çarpmazdı,
Göğüs kafesimizi,parçalarcasına !
Aşk,bizim Kabe’mizdi !
Tavaf ederdik,günlerce,gecelerce!
Göz pınarlarımız,
Birer,Zemzem pınarları olurdu !
Billur gibi,saf ve temiz.
Her birimizin,
Bir Yıldızı vardı,Saman yolunda.
Kayan Yıldızlardı,
Dileklerimizin uğuru.
Biz sevdik mi,
Adam gibi,er gibi,
Erkek gibi severdik.
Öyle sırça köşklerimiz yoktu !
kırılıp dökülecek !
Yoktu aramızda,
Sevdadan,Aşk’tan yana,
Yenilip,bileği bükülecek !
Yoktu,içinde sevgi olmayan,
Gözyaşı,dökülecek.
Bizim Aşk’larımız,yarınsız değildi.
Özverisiz,saygısız ve güvensiz,
Hiç değildi.
Bizim Aşk’larımız,
Yare,sımsıkı sarılmaktı.
Bir kitaptı,sayfa sayfa,
Okuyup,içinde kaybolmaktı !
Kırmızı bir Gül’dü,
Yapraklarını tek tek,
Severek,koklamaktı.
Özlemdi,özlemekti.
Sevdadan yana,
Ayağını yerden kesmekti !
Sırası geldiğinde,uğruna ölmekti !
Avuçlarına,gömülmeyi bilmekti !
Biz sevdik mi,
Adam gibi,er gibi
Erkek gibi severdik.
Tuğal KÖSEMEN