aslında ardından çok baktım
yıkılan binaların
paramparça kalan taşlı duvarların arasından
öylece gizlice baktım sen giderken



aslında hem darda
hem de zorda kalan bir haykırışın
gözleriyle almıştım selamını



gittikçe küçülen yolların rüzgarıyla
savrulan küllerim vardı dudaklarımda
suskun eşgalimin altında yatan bir tebessümle
dur diyebilmek için sana
ne çok çırpınmıştım oysa



asıl erdemlik
gitmeye hazır olan bir yüreğe
dur diyebilmek miydi?



ya da içinde ağlayan bir çocukla severken
sevdiğini göz göre göre yolcu etmekmiydi
bilmiyorum, belki de çok iyi biliyordum ama
cesaret edemiyordum



sana kal diyebilmek, keskin bir kılıcı
avuçlarımla sımsıkı tutup da
kalbime saplamak gibiydi



yapamadım
hiç bir şey yapamadım ben
ne dur diyebildim
ne de kal diyebildim sen giderken
ardından sadece baktım



yıkık bir şehrin en kuytu sokağında
sadece ağladım, kıvrandım
ama yinede ben şu üç harfi
bir cümleye bile sığdıramadım..



biliyorum ki, gidersen eğer
kanayan yaram olacaktın sen
kalsaydın eğer yanı başımda
biten bir gururla ben
yine seninle
sensiz yaşayacaktım..



belki sustum ardından
diyemedim
haykırdım içimden sen görmedin
tuttum ellerinden usulca
sen hissetmedin
şimdi ben neylerim, nasıl derim
gitme diyen dudaklarıma sürülen
şu zehirle
ben sana dur diyemedim



gidecektin zaten
son hıçkırığım olacaktın
diyemedim
kal diyemedim yollara
son sigaramdan çekecektim gözlerini
nefessizce haykırsam da seni
tutamadım ellerini

.
.
.
Mawish
.
.
.

SON HIÇKIRIK – Mawish Şiirleri