1
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
1433
Okunma
Üşüyorum Anne üstüm başım kan
öylesine iğrenç bir el tenimde ki
canım acımıyor Anne
acıyan yerim yüreğim
nefes alıp verirken ne acılar işledi her bir hücreme
düşürdü beni nefsinin pisliğine
kurtulamıyorum elinden
düştüm yere inliye inliye
gücüm kalmadı Anne
yetmedi ellerime dayadı kör bıçağı
o soysuz akıttıkca kanımı ben üşüdüm
kanım illiklerimde
sesimin soluğu kesilmek üzere
Anne ölümümün eceli ne kötü
bir görsen insan diye tûkürmezsin yüzüne
bilirim bırakmazsın yanına
bırakmada Anne
ne bu gözleri arkasında cinsel organları olan şerefsizlerin
nede bu rezilliğe göz yumup
Onları haklı çıkaran soysuz adaleti affetme
ben ilk değilim Anne olmicamda
sesiz kalma olurmu diren bizim için
susmaki acımız bir nebze olsada hafiflesin ...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz