iri damla olup küçük bir göle
yağ usum
kirli suları çöksün dibine
maviliği görünsün
en karanlık ağaçların gölgesinde bile
ışıltılı dolaşsın yağmur damlaları


geçip gitmek yok öyle
ıssız sulardan yalnız bir kayık gibi
kayıkçı kulaçlarla savaşırken
tenha duldalara saklanmak
korkmak birden bozmasından havanın
anımsayıp başıboş çocukluğunu


umudun uçurtmasının ipi elinde
koşmayı bil yalnız arkana alıp rüzgârı
varlığını bildiğin insan eli değmemiş ormana
bir ağacın kökünden kaç fidan çıktığını gör
yüksek tepelerinden kıvrıl in aşağıya
gör ki o kadar uzak değildir masmavi deniz
öyle büyümüştür
ışıklı ırmaklarla


çok önemlidir o küçük damla
kapkara gökyüzü korkar parıltısından
gözlerini yumar yağmursuz bulutlar
elleri bağlanacaktır çünkü
yere salınan zehirin
çatlayıp ateş kusmaktan kurtulacaktır
toprak!






15. 02. 2015 / Nazik Gülünay