Ben, bazen bir alimin gönlünden
Bazen bir meczubun arayışından
Çoğu kezde çocukların kalbindeki sevgiden çalarak
Her dilde sevmiştim seni

Ve sen bunları bildiğin halde
Öldürdün beni
Kendi halimde uzun zaman uyudum
Ve sonra
Yorgun kalbimle
Uyuşmuş beynimle
Tütün sarmaktan nasır tutmuş ellerimle
İsyanlarım dile geldi

Herkes mi mutluydu
Hiçmi acı çekmediniz
Bir gün bile ağlamadınız mı
Yoksa
Çokmu yalancıydınız da beni kandırıyordunuz

Ve sonra
Açtım ağzımı tüm yüzsüzlüğümle

Yalanları süsleyip süsleyip
Nispet edercesine önümüze getiren
Aşka ve sevgiliye
En güzel dizeleleri yazan şairlere idi ağız dolusu küfürlerim

Hak ediyorlarmıydı, bilmiyorum

Melekler dile geldi yağan yağmurda
Gök, sinirinden gülerdi en sesli şimşekleriyle
Sesimi duyan şairler ağladılar
Küfürlerimden utanıp, sessizce secdeye vardılar

Yalan sevgilere kızıp
Boşuna girdiğim günahlardan
Şeytanlar halaya durdu sevinçlerinden
Sabah ezanı okuduğunda
Azap melekleri yüz çevirdiler benden
Ve ben, bir kez daha utandım kendimden...