Önce gözlerin düşer geceme
Sonra sözlerin
Bilirim
Ben gözlerinsiz
Ben sözlerinsiz
Ben sensiz olamam…
Kırılgan dizeler düğümlenir dilimde
Haykırışlarım sessiz bir pınar olur
Akar içime içime
Anlatamam…

Bazen en koyusundan gri bir bulut gelip
Çöreklenir gözlerine
Kaybolur o vurgun yediğim yeşili
Kaybolur “ ben” lerin
Kaybolur “ sen ” lerim
Nereye giderler
Anlayamam…

Şu ucu bucağı belirsiz deniz var ya
İnan tıpkı sen gibi
Bir gün ipek çarşaflara bürünür
Kucak açar yaralı martılara
Her yer süt liman…
Bir de bakmışsın dalgalar adam boyu
Bir fırtına, bir tufan
Ben se kumsalım
Dalgaların hırçınlığına aldırmadan
Körü körüne bir sadakat ve özlemle bağlanan
KUMSAL…

Sahilde parçalanan her dalga
Bir sevda busesidir
Bir kucaklaşma
Yeniden doğuştur aslında
Tükenmez miydi yoksa deniz
Yüz milyarlarca yıldır sahile çarpa çarpa
Aşk olmasa …

Hadi gel
Hazan renkli bir günü daha uğurlayalım
Erguvan tepelerin ardına
Bu gece dolunay var
Yıkanalım yakamozlarda
Arınalım gamdan kederden
Efsane olalım
Uzanalım sonsuza…

Naime ÖZEREN