Ah Zavallı Yüreğim...Bilmiyorum bu kaçıncı yanlışın Kim bilir kaçıncı yanılışın... İnandığın düşlerden kaçıncı uyandırılışın. Sığındığın son limandan Ardında ümitlerini bırakıp Kopan fırtınayla apansız ayrılışın. Bu kaçıncı demir alışın bilinmeze? Belki de hiç olmayacak bir hayale Bu kaçıncı aldanışın... Gökyüzü mü sandın bu üşüten maviliği Yitik zamanlarımda başucumda duran yokluğa, İçimi ürperten yalnızlığa çare bulamayışın. Ah zavallı yüreğim! Özlemini zerre zerre hücrelerinde, Yokluğu benliğinde kanatarak, Kar yangını gecelere bu kaçıncı uzanışın? Ne vakit döküldü sonbaharıma yapraklar, Ne vakit sardı yalnızlıkta kış düştü satırlarıma? Ah zavallı yüreğim! Şimdi uzak iklimler gibi buğulu gözlerim, Kızıl topraklar kadar ümitsiz bedenim, Ellerimde dua gibi taşıdığım şiirlerle, Günahlarımda yanmaya gidiyorum. İşte gidiyorum yüreğim Özlemiyle yaktığın ateşleri Gözyaşlarımla söndürmeye gidiyorum... (Mart 2007-İstanbul) |
Kızıl topraklar kadar ümitsiz bedenim,
Ellerimde dua gibi taşıdığım şiirlerle,
Günahlarımda yanmaya gidiyorum.
İşte gidiyorum yüreğim
Özlemiyle yaktığın ateşleri
Gözyaşlarımla söndürmeye gidiyorum...
ne derin bir sevda imiş
ne büyük bir aşk imiş
çok güzeldi kutlarım...................