" Hasret dik bir yamaç ömürde " Yamaç ne kelime Everestte süründüren resmen...

" bir o kadar " kelime bütünü vurgusu üzerne kurulmuş samimi, açık ve düz anlatımlı , dupduru bir sevda şiiriydi okuduğum.

Şiirdeki ahenk ve ritm kelime tekrarlarıyla sağlanmış

İmge, teşbih ve edebi sanatlara biraz daha ağırlık verilseydi keşke anlatım olarak.Biliriz ki şiiri asıl kanatlandıran, okunduğunda okurunu bambaşka evrenlerde, farklı renk, biçim, kokusuyla ; usunu, yüreğini uçuran bu tür anlatım şekli ağırlıklı olanlardır.Ötesi normal konuşma diline en fazla ses düzeneği eklemlemekle gerçekleşen demektir diye düşünüyorum. Çağrışım değeri yoktur.Sadece söyleneni anlatır.Tek bir anlattığı vardır.Ve herkesin aynı şekilde bir tek anladığı. Çağrışım değeri yüksek, herkesin farklı anlamlar çıkarabileceği, anlatılanın dışında farklı anlamsal katmanlara da gerek ses olarak, gerek anlam olarak kapı aralayanlar bugün modern şiirimizin genel kabul görmüş ilkeleri arasına girmiş ki klasik edebiyatımızda dahi teşbih, istihare gibi sanatsal verilerle bu gibi unsurlara zemin hazırlayan faktörler hep göz önünde bulundurularak kullanılmışlardır .


İç öz olarak ama, baştan sona temaya bağlı kalınışıyla, aynı sessel armoni tekniğinin tekrir sanatının kullanılmasıyla bir bütünlük arzediyordu.


Duygu yüklü eserinizi tebrik ederim.


Saygılarımla.