Serseri bir yağmur ıslatıyor geceyi
Güne bir kibrit çaktık bitirdik tatili
Artık hüzünlü ayrılıklar sahnesinde zaman
Derdi katlanılacak biten günlerin



Günler geçiyor her günün akşamında
Vakit biraz daha telaşlı
Şehir biraz daha tenhada
Yolcular yolculuklar ayrılıklar yalnızlıklar demleniyor
Ağırlığınca yıldız taşıyor yüreğim
İzinsiz gizler içinde yanıyor sene ay ve gün
Dünler düşler içinde yitik
Yağmuru yağıyor beklenmedik düşlerin



Kırgınım kimsesizim yine de buluruz
Çıkmadık bir candan küçük bir ümit
Karanlıklar öylesi bir öykünce
Öç almak istiyorum kendimden
Kendimi sınıyorum belki ben de kendimce
Kim bilir kaç gemi yaktık geceler
Karanlık gecelerde ışıksız kaldı odalar



Toplayıp gidiyorum gün batımlarını
Kısa sözler kafi gelmiyor artık
Uzaklarda ki kıyılar da değil
Sevgileri istersek buluruz yanı başımızda
İçimizde tarifsiz bir ilkbahar
İlk aşk ilâhi gözlerdeki yaş
Seninle bir anlamı olmalıydı
Toprağa düşen cemrenin suda yanan ateşin
Önünde gülen yeşil etekli ovalar
Gülen kızıl güneş
Kırımızı papuçlarını giymiş bir kız çocuğu
Toplayıp bütün beyazları n e r e l e r e g i t t i n i z




Bak yeniden yağmurlar başladı
İçinde incinen yürekler ve başım darmadağın



Bir sevgi ölmez içimizde bir de kırık dökük hatıralar
Mevsimler gibi geçer ömür dediğin
Ve tükenmez acılar bırakır ardında
Koşarken iz bırakır sırlar..


Ne desende baharlar yazlar gelecek yine yaşadıkça
Kuşlar dönecek kırlangıçlar yuvalarına
Nisan yağmurları dokunacak saçlarına
Mutluluğun anahtarı açacak kapılarını ilkbaharda

Çocuk Gözlerin

Gözlerin gözlerime değiyor
İlk defa bu kadar uzak değil uzaklar
Gözlerin deydi gözlerime inanamadım
Sanki çöl ortasında gelen bir ilkbahar
Uzak ikliminin mevsimindeydi
Mazimin son panaroması ufkumda aydınlanan
Ay doğar doğmaz gece de
Uykusundan uyanan zaman tükeniyor

Bir başka bakıyor titreyen yıldızlar yeryüzüne
Ve Gözlerin uzak bakıyor
Sımsıkı kapatmış sıcaklığını yüreğin de kilitli son bakış!
Çocuk gözlerin ikindisi batan güneş!

Tırmanırken iç sesim kısıldı sesim nefesim
Giderken yapayalnız ardından seni çağıramadım

Umutlar yolları kıskanıyordu beklenen
belkide beklenen başka bir duygunun tutsağıydı

Yaşamak ne kadar zor olsada
Simsiyah gecelerde kırık dökük anılar
Tunçtan bir abide gibi kalbimde duruyor hatıran


Nurten Ak Aygen
08.02.2015