suskunluğun örtüldü üstüme bir yorgan gibi
gözlerim açık sonuna kadar, kalbin kapalı
çekmiş fermuarını dilin gözlerin ölgün
suretinde tavan fareleri gezinir
kemirir geleceğe ait senli düşlerimi


konuş isterim dünden bu günden
memleket sorunlarından, insanlıktan
sesinden duyayım, dünyanın iyi yöne gittiğini
umut ısmarlamayayım gelecek baharlara
usul usul açsın sevgi çiçeğim


susma! şimdi tam sırası konuşmanın
elden çıkarmadan hayat dizelerini
şiiri kaçmadan anlamın
iki elini birden uzat, yakala
içi aşk dolu bir balon değil dünya


akıp giden ömür nehri sensiz ıpıssız
çarpa çarpa ilerliyor taşlara
yosunlar sarıyor çevresini
çirkin sesli kurbağalar vıraklıyor
daha değmemişti ayaklarımız birlikte
söğüt gölgeli kuytu, serin sulara


suskunluğun hayatı olmaz inan ki
cenaze yüzlüdür, alnımızı buruşturan
günleri çehresiyle devirir geçer
mat olursun her sabah ölürken yeniden
doğmaya acıkır güneş,
öyle kararır ki yüzler..

susma! çek suskunluk yorganını üstümden
doğal bir şok olsun bana konuşman
sesinde uyanayım sabaha..





06. 02. 2015 / Nazik Gülünay




Şiirime yorumuyla değer katan hkaraşahin beye gönülden teşekkürler..