Şimdi bu şehri terk etmek var.
Senin gibi.
Yağmurlu bir gecede,
Gözyaşlarımın sesini duyurmadan gitmek vardı.
Ayaklarım adım adım ilerlerken,
Hep geriye bakarak gitmek vardı.
Çılgınlıklarla dolu bir ömrümün geçtiği,
Şu çıkmaz sokaktan,
El etek çekip,
Suskunluğun girdabına kapılıp,
Baştan aşağı ıslanarak gitmek vardı.

Demirci Ahmet ustanın dükkanı önünde durup,
’’ Gidiyorum işte usta!
Emeklerini helal et.
Artık işitmeyeceksin sesimi.
Duymayacaksın yalnızlığımı.
Vurduğun her çekiçte,
Örs bir kere daha susacak acılarına.
Belki haykırırım örsün suskunluğunu,
Belki de içimden söylerim.
Gittiğim her gece yarısına.’’

Ben bir kırlangıç gidişiyle gitmiyorum.
Sıcak ülkelere gidip de geri gelecek değilim.
Tıpkı senin gibi.
Gittim mi?
Geri gelmek bilmeyeceğim.

Tıpkı senin gibi...

İbrahim Halil ÖZLÜ