Çok güzel başarılı bir toplumsal yanı ağır basan şiiir yazmışsınız.

Nazımdan bir şiir de yorum olsun...

ELLERİNİZE VE YALANA DAİR


Bütün taşlar gibi vakarlı,
hapiste söylenen bütün türküler gibi kederli,
bütün yük hayvanları gibi battal, ağır
ve aç çocukların dargın yüzlerine benzeyen elleriniz.
Arılar gibi hünerli hafif,
sütlü memeler gibi yüklü,
tabiat gibi cesur
ve dost yumuşaklıklarını haşin derilerinin altında gizleyen elleriniz.
Bu dünya öküzün boynuzunda değil,
bu dünya ellerinizin üstünde duruyor.
İnsanlar, ah, benim insanlarım,
yalanla besliyorlar sizi,
Halbuki açsınız,
etle, ekmekle beslenmeğe muhtaçsınız.
Ve beyaz bir sofrada bir kere bile yemek yemeden doyasıya,
göçüp gidersiniz bu her dalı yemiş dolu dünyadan.
İnsanlarım, ah, benim insanlarım,
antenler yalan söylüyorsa,
yalan söylüyorsa rotatifler,
kitaplar yalan söylüyorsa,
duvarda afiş, sütunda ilan yalan söylüyorsa,
beyaz perdede yalan söylüyorsa çıplak baldırları kızların,
dua yalan söylüyorsa,
ninni yalan söylüyorsa,
rüya yalan söylüyorsa,
meyhanede keman çalan yalan söylüyorsa,
yalan söylüyorsa umutsuz günlerin gecelerinde ayışığı,
ses yalan söylüyorsa,
söz yalan söylüyorsa,
ellerinizden başka herşey
herkes yalan söylüyorsa,
elleriniz balçık gibi itaatli,
elleriniz karanlık gibi kör,
elleriniz çoban köpekleri gibi aptal olsun,
elleriniz isyan etmesin diyedir.
Ve zaten bu kadar az misafir kaldığımız
bu ölümlü, bu yaşanası dünyada
bu bezirgan saltanatı, bu zulüm bitmesin diyedir.
(Nazım Hikmet)

Bu şiire de Hüzün Şairi'nin sayfasına yazdığım yorumun aynısını yazmak isterdim. Konu aynı olmasa da temeli insan...

Şöyle bir düşünüyorum da; kapitalizmin, emperyalizmin kazançları nedeniyle insan değil, insanlar ölüyor. Hatta kitleler... Neden? Bir avuç kendini ölmez sanan ölümlünün refah içinde yaşaması için. O derinlerde duran, adını sanını bilmediğimiz insancıklara hizmet edip koltuk değneği olanların da farkı ne ki insancıklardan?

Üst üste okudum hem sizi hem Hüzün şairini... Ve gerçekten de birbirini bütünleyeni birbirine destek mısralar.

Kutlarım yürekten.

Saygılar...

Şiiir o kadar güzel ki, izninizle bu gün astığım şiirle cevap vermek istiyorum, affınıza sığınarak...

Tebrik ve her daim sevgimle.

ZÛL UTANSIN

Yıkılsın karlı dağ yıkılsın sahran
Mertliğe soyunan koflar utansın
Bıçağın pas tutmuş körelmiş dahran
Kemiğe dayanan oflar utansın

Okkasıyla yutmuş hanudu savran
Hata ve suç senin bize mi havran
Adamlık yürekte akıllı davran
Zulmete sağılan gaflar utansın

Bariz tutarsızlık sonucu araf
Haksız adalete basılır paraf
Fukaraya köstek şakşakcı taraf
Mertlik de azalan saflar utansın

Şükürle kesilir cana adağım
Kırsan yayım kalmaz oksuz sadağım
Akılda bücürsün minnoş badağım
Haramla paklanan haflar utansın

Eğreti fikiri göze dayarlar
Allah korkusu yok lafı sayarlar
Vicdan izne çıkmış gevşek ayarlar
Evrensel sanılan daflar utansın

Eşkiyalık yapıp zulmü dindiren
Rüşvet helal deyip içe sindiren
Ay yıldız sancağı yarı indiren
Krallık hortlatan paflar utansın

Gaflete düşünce ırkıma tafran
Adapsız çoğalan aflar utansın
Ağzına geldikçe mide de safran
Tükrükle sıvanan zarflar utansın

HÜZÜN ŞAİRİ: N Y

13:30 31.01.2015