ihtiyacı olmadığı halde durmadan tüketen,
ihtiyacı olmayanlarla sadece gösteriş için elindekini paylaşan
sonunda da hüsrana uğrayan yalnız kalan
öte yanda ihtiyacı varken, muhtaçken
elindekini kendinden daha muhtaçlarla paylaşan,
hatta tamamını veren insanların farkını gözler önüne sermişsiniz...

anlayana ...

tebrik ederim saygımla...

Kötü bir haslet israf ve gayet harika,birinci sınıf erdemlerden olan cömertliği
nitelikli,anlaşılır resmetmişti şiir.

Bu çerçeve içinde 'varyemez' 'varyedirmez'i gözlerim aradı doğrusu :))

Bilginiz dahilinde olduğunu bilmeme rağmen, şiirde geçtiği için 'hay'dan gelip huya
gitmek'deyiminin asıl anlamını arzedeceğim;rastlamamış olanlardan biri okurda
katkımız olur düşüncesiyle: Hayy Allahın ölümsüzlüğünü belirten sıfat Hu ise Allah
ismini işaret eden zamirdir. Sözü uzatmadan anlatılmak istenenin 'O'ndan geldik
O'na döneceğiz' olduğudur.
Bende şiirdeki anlamıyla çok kullandığımı söyleyeyim ki yanlış anlama olmasın!

Begendigim, Türkçeyi iyi kullanan bir kalem oldugunuzu ifade ederek,selam kutlamamı
bırakıyorum.

Esen kalınız.


poetique tarafından 1/28/2015 3:44:06 PM zamanında düzenlenmiştir.

Sayın Süleyman Karaman,

Bonkörlük ile müsriflik arasındaki ince çizgiyi anlamlı olarak ifade eden şiirinizi beğenerek okudum.
Zürefa başlıklı bir şiirimde şöyle demişim:

"Oynayamaz oldular arkadaşlar prafa,
Eş dost kalmadı gitti, hepsi çıktı bivefa.
Bitti artık tantana yok ne sofra ne sofa,
Zürefa düştü dara beyaz giydi kış günü."

Allah kimseyi dara düşürüp beyaz giydirmesin kış günü.

Selam ve saygılarımı sunarım.